น้องอุ๊ร่านสวาท ตอนที่ 3

เริ่มไปฝึกงานจริงๆ เอาวันที่ 4 เพราะวันแรกรายงานตัว วันที่ 2,3 ลาป่วยเนื่องจากอุ๊หีบวม (มาก) แม้กระนั้นวันที่ 4 ถ้าช่างสังเกตก็จะพบว่าอุ๊ยังเดินไม่ค่อยปกติยังแสบๆ อยู่เดินก็ต้องเดินช้าๆ แต่พยายามนั่งกับที่ให้มากที่สุด พอตกสายหน่อยพี่หนึ่งก็เชิญให้ไปพบ(เรียกให้หรูไว้อย่างงั้นเองความจริงก็เรียกไปหา) ที่ห้องพี่เค้า แรกเจอหน้าก็ถามทำนองแซวว่าไม่สบายเป็นอะไรไม่เห็นบอกกันมั่งเลย อุ๊ก็ตีหน้าซื่อบอกว่าเป็นไข้หวัด พี่เค้าเลยหัวเราะ จากนั้นพี่หนึ่งบอกว่าเอางี้แล้วกันงานพี่เค้ายุ่งๆ อยู่อยากให้อุ๊มาช่วยเรื่องเอกสารรวมทั้งติดต่อประสานงานกับผู้ที่เกี่ยวข้อง ทำนองเลขาส่วนตัวอะไรประมาณนั้น พร้อมทั้งแนะนำองค์กรเอกสารที่เกี่ยวข้องและงานที่จะต้องปฏิบัติพอสมควร จนบางครั้งอุ๊ก็ไม่ค่อยเข้าใจถึงงานที่ได้รับมอบหมายเท่าไรแต่ก็พยักหน้าและไม่ปฏิเสธ วันนี้ทั้งวันคงมีแต่เรื่องงานไม่มีเรื่องอื่นมาเกี่ยวข้อง ก่อนเสร็จภารกิจตอนเย็นก่อนจะแยกย้ายกันกลับบ้านพี่เค้าถามเรื่องการเป็นอยู่การเดินทางและการทานตอนเที่ยง พี่เค้าบอกว่าถ้าไม่อยากยุ่งยากทานกับพี่เค้าก็ได้เพราะเค้าจะผูกปิ่นโตเป็นรายเดือนอาจจะเพิ่มเงินให้ทางร้านนิดหน่อยเพื่อจะได้ปริมาณอาหารมากขึ้นสำหรับสองคนเป็นเรื่องไม่ลำบากอะไรเลยถือว่าเป็นสวัสดิการสำหรับน้องฝึกงานก็แล้วกัน อุ๊ทีแรกก็ลังเลแต่ก็เกรงใจไม่กล้าปฏิเสธ (อือ...แบบนี้อยากเกรงใจบ่อยๆ จัง) สรุปว่ามื้อเที่ยงทานอาหารเป็นเพื่อนพี่หนึ่ง ส่วนผู้จัดการและคนอื่นๆ ทานข้างนอกเนื่องจากส่วนใหญ่เป็นคนพื้นที่จะกลับไปบ้านกันเกือบหมดในตอนพักเที่ยง หนึ่งสัปดาห์ผ่านไปพี่หนึ่งดูเหมือนว่าลืมเรื่องที่ทำกับอุ๊ไว้เสียสนิทเพราะไม่เห็นพี่แกคุยเรื่องนี้เท่าไรนักนอกจากแซวๆ กันเล่นเหมือนคนเพิ่งรู้จักแบบทั่วๆ ไปเท่านั้น อุ๊เองก็แปลกใจแม้แต่เวลาทานข้าวก็มักจะแนะนำเรื่องงานตลอดจนการวางตัวในสังคม การเข้ากับผู้อื่น หรือแม้แต่เรื่องการเรียนต่อ มันเหมือนเป็นคนละคนกับคืนนั้นเลย สัปดาห์ที่สอง เริ่มกลับเข้าสู่รูปเดิม คือหลังจากทานมื้อเที่ยงเสร็จ พี่หนึ่งบอกให้อุ๊ชงกาแฟมาให้ที่ห้อง (คือที่ห้องทำงานส่วนตัวของตำแหน่งรองผู้จัดการนี้จะมีชุดรับแขก ทีวี ตู้เย็น ไว้อำนวยความสะดวกเหมือนกับห้องผู้จัดการ เพียงแต่ขนาดห้อง และเฟอร์นิเจอร์จะด้อยกว่าเท่านั้นเอง) อุ๊ชงกาแฟให้พี่หนึ่งเสร็จกะว่าจะรีบไปซื้อของที่ห้างเซเว่น ใกล้ๆ ที่ฝึกงานเสียหน่อย แต่พี่หนึ่งขอช่วยให้หยิบเอกสารที่ชั้นเหล็กในห้องให้เค้าหน่อย อุ๊ก็ก้มลงเปิดลิ้นชักซึ่งอยู่ชั้นล่างสุดติดกับพื้นห้อง (ไม่ได้นั่งยองๆ แต่ก้มโค้งลงไป) ตูดมันเลยโด่ง พี่หนึ่งมาจากข้างหลังเลยคว้าหมับเข้าให้ตรงง่ามหีที่กำลังก้มโดนเต็มมือจริงๆ และพี่เค้าไม่ปล่อยด้วย อุ๊เลยเก้ๆ กังๆ ในท่าก้มโค้งอยู่อย่างนั้นพร้อมกับหันมาบอกพี่หนึ่งว่า ไม่เอานะ..ให้ปล่อยอุ๊เถอะ...เดี๋ยวมีใครมาเห็นเข้าจะไม่เหมาะ...เดี๋ยวก็เป็นเรื่องราวใหญ่โตหรอก...แต่พี่หนึ่งไม่ยอมปล่อยพร้อมทั้งถามว่าหายดีแล้วใช่มั๊ย...ไม่สงสัยเลยหรือตั้งอาทิตย์ที่พี่ไม่เอ่ยถามเพราะอยากให้อุ๊หายดีเสียก่อนหรอกไม่อยากให้กังวล แต่สัปดาห์นี้พี่สังเกตว่าอุ๊ปกติดีแล้วพี่เลยลองดูเสียหน่อย รู้มั๊ยพี่เงี่ยนจะตายอยู่แล้วตั้งสัปดาห์ที่รอคอย “ แต่มันไม่ดีนะพี่...นี่เป็นกลางวันแสกๆ.....และสถานที่ราชการด้วย....” ฉันพูดจริงจัง “ เอาน่า....นี่ห้องของพี่ไม่มีใครอยู่หรอกล็อคประตูเสียก็สิ้นเรื่อง อีกอย่างกลางวันคนอื่นเค้ากลับบ้านหรือออกไปข้างนอกกันหมด “ พี่หนึ่งรุกหนัก “ ถึงงั้นก็เถอะ.....อุ๊ก็ว่าไม่เหมาะอยู่ดี...สงสารอุ๊บ้างนะพี่นะ..อุ๊กำลังฝึกงานอยู่...” ฉันอ้อนวอนเผื่อว่าจะรอด แล้วพี่เค้าก็ปล่อยมือจากหีอุ๊ อุ๊เลยจัดกระโปรงให้อยู่ในสภาพเรียบร้อย ขณะเดียวกันพี่หนึ่งบอกว่ามาใกล้ๆ หน่อย อุ๊ก็คิดว่าอะไรอีกล่ะ สงสัยอยู่นานไม่ได้ซะแล้วในห้องนี้ แต่ก็ได้เพียงคิดไม่กล้าปฏิเสธพี่เค้าหรอก แล้วอุ๊ก็ตาลุกวาวอีกครั้งเมื่อพี่หนึ่งงัดเอา(โคตร) ควยออกมาจากเป้ากางเกง ซึ่งที่หัวหยักดูเหมือนจะมีน้ำเงี่ยนเยิ้มไปหมด “ อุ๊ดูดให้พี่หน่อยสิจ๊ะ....” พี่หนึ่งจับมือุ๊มาจับลำควยเค้า “ อุ๊ไม่เก่งนะ...ค่อยไว้วันหลังได้มั๊ยคะ...อุ๊สัญญา..” “ เดี๋ยวเดียวเอง..เถอะนะ....” พี่เค้าคะยั้นคะยอ ในใจก็คิดว่าเอาก็เอาวะ จะได้เสร็จๆ เดี๋ยวบ่ายโมงจะมีคนกลับเข้ามาแล้ว “ อู.ว.วววว.....เอื๊อก..ก..ก...” อุ๊อมหัวหยักเข้าไปแค่นิ้วกว่าๆ มันก็คับปากอุ๊จนหายใจลำบากแล้ว คิดว่าที่เหลืออีก 7 นิ้วข้างนอกน่ะถ้าพี่เค้าเล่นพิเรนทร์กระเด้าสวนเข้าไปคิดว่าเป็นรูหีคอหอยอุ๊คงฉีกแน่ๆ เลย “ อุ๊ดูดเก่งจัง..อุ๊ย...เสียว...ซี๊ด.ดดด..ดดด...นั่น..อย่างนั้น....ดีดี...มือชักว่าวให้พี่ด้วยสิ...” อุ๊เลยใช้มือขวาที่ถนัดที่สุดกำรอบๆ ลำควยพี่หนึ่งแต่ก็กำไม่ถนัดเพราะมันใหญ่มากเหมือนกำลังจับท่อนแขนตัวเอง แต่ก็รูดขึ้นรูดลงพร้อมๆ กับใช้ปากดูดๆ เลียๆ ให้พี่เค้าซักพักหนึ่ง “ โอ๊ย...เสียวอะไรอย่างนี้...เร็วๆ.เข้าใกล้แล้ว....” พี่เค้าทำหน้าเหยเก “อูว..ว...วววว.......อูว..วว......”อุ๊จะหวีดร้องก็ไม่ออกตกใจสุดๆ เหมือนคนใกล้ตายหายใจไม่ออก เมื่อพี่หนึ่งกระเด้าสวนเข้าไปสุดลำคอเหมือนที่หวั่นๆ อยู่ในตอนแรกไม่มีผิด จนเหมือนว่าอุ๊กำลังกลืนอะไรที่มันใหญ่ที่สุดในชีวิตอย่างไม่เคยเจอมาก่อนลงไป จะอ๊วกก็ไม่ออก หายใจก็ไม่ออกมันแน่นไปหมด จนน้ำหูน้ำตาไหลพราก พี่เค้าเหมือนคนสติแตกกระเด้าจนตัวเอียงไปข้างหลัง “ อูย..ยยย....ยยย....เสียวว...ววว...สุดๆ อีดำเอ๋ย...หีมึงก็เย็ดมัน...ลำคอและปากมึงก็เอามัน สวรรค์กูแท้ๆ “ พี่เค้ากระเด้าอยู่ซักสองนาทีในที่สุดน้ำที่สะสมอยู่หลายวันก็พุ่งตรงเข้ากระเพาะอุ๊เลยไม่ต้องผ่านปากอีกแล้วเพราะควยมันคงส่งไปสู่หลอดอาหารแลยลำคอไปแล้ว อุ๊รีบให้พี่เค้าชักควยออก ขณะที่อุ๊ก็กลืนน้ำว่าวอีกอึกใหญ่เพราะยังไงก็ต้องกลืนอยู่แล้ว ตอนนั้นมันไม่รู้รสชาติหรอกขอให้รอดตายเป็นพอ เมื่อควยหลุดออกจากปาก อุ๊ก็ไอจนน้ำตาไหลพรากเจ็บคอหอยสุดๆ ต้องรีบเข้าห้องน้ำไปตั้งสติเกือบครึ่งชั่วโมง นึกในใจว่ากว่ากูจะฝึกงานจบคงตายแน่ๆ เครื่องในคงพังซักวัน